NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
97- (1036) حدثنا
نصر بن علي
الجهضمي
وزهير بن حرب
وعبد بن حميد.
قالوا: حدثنا
عمر بن يونس.
حدثنا عكرمة بن
عمار. حدثنا
شداد. قال:
سمعت أبا
أمامة قال:
قال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم " يا ابن
آدم ! إنك أن
تبذل الفضل
خير لك. وأن
تمسكه شر لك.
ولا
تلام على
كفاف. وابدأ
بمن تعول.
واليد العليا
خير من اليد
السفلى".
[ش (أن تبذل
الفضل خير لك)
معناه إن بذلت
الفاضل عن
حاجتك وحاجة
عيالك فهو خير
لك لبقاء
ثوابه. وإن
أمسكته فهو شر
لك. (ولا تلام
على كفاف)
معناه أن قدر
الحاجة لا لوم
على صاحبه] .
{97}
Bize Nasr b. Aliyy
El-Cehdamî ile Züheyr b. Harb ve Abd b. Humeyd rivayet ettiler. (Dediler ki):
Bize Ömer b. Yûnus rivayet etti. (Dediki): Bize İkrimetü'bnü Ammâr rivayet
etti. (Dediki): Bize Şeddât rivayet etti. (Dediki): Ebû Ümâme'yi şöyle derken
işittim: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)--
«Ey Adem oğlu! Senin
fazla malını sadaka olarak vermen kendin için hayır; vermemen ise şerrdir.
(Ama) kendine yetecek kadar elinde mal bulundurduğundan dolayı hesaba
çekilmezsin. Hem (sadakaya) nafakasını verdiğinden başla. Yüksek el alçak elden
hayırlititr.» buyurdular.
İzah:
Bu hadîsden murâd:
İnsanın zaruri ihtiyâçlarından fazla olan malını hayır yollarına sarfetmesi,
sevap yönünden daha hayırlı olduğunu vermeyip, biriktirmenin kendisine hiç bir
hayır ve sevap te'min etmediğini beyândır. Zira üzerine farz olan nafaka gibi
şeyleri vermezse azaba müstahak olur. Mendûb olan sadakayı vermezse sevabı
noksanlaşır. Bunlarsa manen kendisi için şerrdir. İhtiyâç miktarını vermediği
için muahaze olunmaması, o miktara şer'an bir hak teveccüh etmemek şartıyla
mukayyeddir.
Hadis-i şerif
yukarıdaki emsali gibi nafaka hususunda evvelâ aile efradından ve yakınlarından
başlanacağına delildir.